داروها / داروهای درمان آسم / ضدالتهاب برونش ها / کورتیکواستروئیدها
? همانگونه که بیان شد داروهای درمان آسم را می توان در یک تقسیم بندی کلی در دو گروه قرار داد:
۱.گشاد کننده برونش ها
۲.ضد التهاب برونش ها
در ۵ قسمت گذشته در مورد داروهای گشاد کننده برونش توضیح داده شد، در این بخش داروهای ضد التهاب برونش مورد بحث قرار می گیرد.
?داروهای ضد التهاب برونش ممکن است یکی از انواع زیر باشد:
۱.کورتیکواستروئیدها
۲.آنتاگونیست های لوکوترین
۳.آنتی بادی های منوکلونال
۱️⃣ کورتیکواستروئیدها
? مصرف کورتیکواستروئیدها برای درمان آسم سابقه ای طولانی دارد.
این داروها با جلوگیری از تولید سیتوکین های التهابی، باعث کاهش التهاب می شوند.
? کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم باعث شل شدن عضلات صاف راه های هوایی نمی شوند، اما مصرف منظم آنها با کم کردن از پاسخ بیش از حد برونش ها، شدت و تواتر حملات آسم را کاهش می دهد.
? با توجه به عوارض جانبی مصرف طولانی مدت اشکال خوراکی و تزریقی کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون)، این انواع فقط برای درمان موارد اورژانسی آسم برای دوره های کوتاه مدت (۵ تا ١٠ روز) مورد استفاده قرار می گیرد.
? اشکال استنشاقی کورتیکواستروئیدها، مقادیر زیاد این داروها را به صورت موضعی به برونش ها می رساند، بدون اینکه وارد گردش خون سیستمیک شود.
? کورتیکواستروئیدهای استنشاقی موجود در فهرست دارویی کشور به قرار زیر است:
?Beclomethasone
?Budesonide
?Budesonide+Formoterol
?Fluticasone
?Mometasone
?Mometasone+Formoterol
. داروهای استنشاقی Flunisolide و Ciclesonide در فهرست دارویی ایران قرار ندارند.
? مصرف کورتیکواستروئیدهای استنشاقی برای آن دسته از بیماران آسمی توصیه می شود که به مقادیر متعارف داروهای آگونیست گیرنده های بتا (مانند: سالبوتامول) مقاوم هستند.
? درمان با این داروها معمولا ۱۰ تا ۱۲ هفته ادامه پیدا می کند، سپس متوقف و در رابطه با لزوم ادامه درمان تصمیم گیری می شود.
مصرف کورتیکواستروئیدهای استنشاقی درمان کننده نیست (حتی پس از دو سال مصرف) و معمولا علائم چند هفته بعد از قطع درمان بر می گردد.
یکی از راه هایی که برای کاهش عوارض مصرف طولانی مدت این داروها وجود دارد این است که بعد از کاهش علائم بیماری، مصرف آنها به همراه یک داروی آگونیست گیرنده های بتا انجام شود.
⚠️ یکی از مشکلات خاص کورتیکواستروئیدهای استنشاقی، بروز عفونت کاندیدایی دهانی-حلقی است.
البته این عارضه با مصرف کلوتریمازول موضعی برطرف می شود.
برای کاهش احتمال بروز این عفونت، می توان پس از هر بار مصرف کورتیکواستروئید استنشاقی، شربت اکسپکتورانت را با آب مخلوط و قرقره نمود.
⚠️ خشونت صدا نیز از تاثیرات مستقیم کورتیکواستروئیدها روی تارهای صوتی محسوب می شود.
⚠️ مصرف طولانی مدت این داروها، احتمال بروز پوکی استخوان و آب مروارید را افزایش می دهد.
⚠️ عارضه کاهش رشد کودکان، محدود به سال اول مصرف و در حد یک سانتی متر است.