داروها / داروهای بیماریهای گوارشی / داروهای موثر بر بیماری اسید پپتیک /کاهش دهنده های اسیدیته معده / ضد اسیدها
کاهش دهنده های اسیدیته معده/ضد اسیدها ?
?اولین دسته از داروهایی که به منظور درمان بیماری های اسید-پپتیک مورد استفاده قرار می گیرند، داروهایی هستند که اسیدیته معده را کاهش می دهند.
این دسته خود شامل سه گروه زیر است:
۱.ضد اسیدها
۲.آنتاگونیست های رسپتور H2
۳.مهار کننده های پمپ پروتون
۱⃣ ضد اسیدها
ساده ترین روش برای درمان علائم ترشح بیش از حد اسید معده (سوزش سردل و سوء هاضمه)، به کارگیری داروهای ضد اسید است. ضد اسیدها بازهای ضعیفی هستند که با اسید کلریدریک به طور مستقیم واکنش می دهند و آن را خنثی می نمایند (نمک و آب ایجاد می کنند).
اگر آنتی اسیدها به مقدار کافی و دوره زمانی مناسب مورد استفاده قرار گیرند تاثیر به سزایی در درمان زخم دوازدهه دارند؛ این داروها روی زخم معده کمتر موثر هستند.
با وجود اینکه امروزه داروهای بسیار موثری به منظور درمان بیماری های اسید-پپتیک وجود دارند، اما سهولت، دسترسی، تاثیر سریع و قیمت ارزان این داروها باعث شده تا برای مصرف، کماکان محبوب باشند.
? از گذشته، سدیم بی کربنات (جوش شیرین) و کلسیم کربنات به عنوان داروهای ضد اسید مورد استفاده قرار می گرفتند؛ اما قلیائیت و میزان سدیم در سدیم بی کربنات باعث شده تا ریسک بیماری هایی چون پرفشاری خون، نارسائی قلبی و کلیوی افزایش پیدا کند. از طرفی دیگر کلسیم در ترکیب کلسیم کربنات می تواند به صورت جبرانی باعث ترشح بیشتر اسید معده شود و نیاز به مصرف ضد اسید را افزایش دهد.
? از طرفی، آزاد شدن گاز دی اکسید کربن در اثر واکنش بی کربنات یا کربنات موجود در ضد اسیدها، می تواند سبب ایجاد آروغ، تهوع، نفخ و بادکردن شکم شود.
? Aluminium Hydroxide
? Aluminium Mg
? Aluminium MgS
? Magnesium Hydroxide
? Magnesium Oxide
? Famotidine+Calcium Carbonate+Magnesium Hydroxide
? فرمولاسیون های حاوی منیزیم هیدروکساید یا آلومینیوم هیدروکساید، به آهستگی با اسید معده واکنش می دهند و در ضمن گاز ایجاد نمی کنند.
از طرفی چون واکنش این مواد با اسید معده به طور کامل انجام می شود، بر خلاف ضد اسیدهای قدیمی تر، باقیمانده قلیایی وجود ندارد تا آلکالوز متابولیک دهد.
? ضد اسیدها، یک تا سه ساعت بعد از هر وعده غذایی و قبل از خواب مورد مصرف قرار می گیرند.
در صورت شدت علایم یا مواقع رفلاکس کنترل نشده، هر نیم تا یک ساعت می توان ضد اسید مصرف کرد.
? نوع سوسپانسیون داروهای ضد اسید، کارایی بیشتری نسبت به نوع قرص برای خنثی کردن اسید از خود نشان می دهند.
? مصرف توام منیزیم هیدروکساید (با عارضه مسهلی) با آلومینیوم هیدروکساید (با عارضه یبوست زایی) در یک فرآورده، می تواند باعث کاهش عوارض هر یک به تنهایی شود.
? وجود سایمتیکون، به عنوان یک عامل ضد کف در این ترکیبات، جلوی رفلاکس معده به مری را می گیرد.
⚠ نمک های منیزیم جذب نشده می توانند اسهال اسموتیک ایجاد کنند و نمک های آلومینیوم، شل کننده عضلانی و یبوست زا هستند.
⛔ مصرف منیزیم هیدروکساید یا آلومینیوم هیدروکساید، برای بیماران مبتلا به نارسائی کلیوی، برای طولانی مدت ممنوع است.
?⛔ همه ضد اسیدها با اتصال به داروها یا با کاهش انحلال آنها (به دلیل افزایش pH)، باعث تغییر در جذب، زیست دستیابی و دفع داروها می شوند؛ به ویژه این تداخل در رابطه با بعضی از آنتی بیوتیک ها (تتراسیکلین، سیپروفلوکساسین، ایتراکونازول)، لووتیروکسین، آهن و آلوپورینول با اهمیت تر است؛ لذا باید ضد اسیدها ۲ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از سایر داروها مورد مصرف قرار گیرند.
